گاهی اوقات باید به بغض ها گفت:

حرف زدن که بلد نیستی . حرف نزدن که بلدی!

پس...

دلم خوش نیست..

غمگینم..

کسی شاید نمیفهمد..

کسی شاید نمیداند..

کسی شاید نمیگیرد مرا از دست تنهایی..

و تو میخوانی فقط شعری , و زیر لب آهسته میگویی:

عجب احساس زیبایی...

تو هم شاید نمیدانی.......

فکر می کردم تنهایی یعنی


من

سکوت

پنجره های خاک گرفته

اتاق خالی از تو 

نمیدانستم سنگینی اش بیشتر میشود در ازدحام آدم ها!!

هیچکس ویرانی ام را حس نکرد..

وسعت تنهایی ام را حس نکرد..

درمیان خنده های تلخ من..

گریه پنهانی ام را حس نکرد..

آنکه با آغاز من مانوس بود..

لحظه پایانیم را حس نکرد...

واپسین لحظه ی دیدار..

منو دست گریه نسپار..

توی تردید شب خدا نگهدار..

اگه خوابم اگه بیدار..

توی این فرصت تکرار..

بگو عاشقی برای اخرین بار....

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم..

منو بخشیدی و من چشمامو بستم..

تو به پای من نشستی و من از تو جدا نشستم..

که نیاوردی به روم هر جا دلت رو "من" شکستم..

زندگی من به دو بخش تقسیم میشه..

بخش اولش مهم نیست..

بخش دومش هم به کسی مربوط نیست...

زیر باران اگر دختری رو سوار کردید: جای شماره به او امنیت بدهید...

او را به مقصد مورد نظرش برسانید: نه مقصد مورد نظرتان....

در تا کسی خودتان را به در بچسبانید: نه به او!

بگذارید وقتی زن مسلمان مرد مسلمان رادر کوچه خلوت میبیند:

احساس امنیت کند نه احساس ترس!!...

روزگاری شهر ما ویران نبود!       دین فروشی انقدر ارزان نبود!

نغمه مطرب دوای جان نبود!       هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود!

دختران را بی حجابی ننگ بود!      رنگ چادر بهتر از هررنگ بود!

   مرجعیت مظهر  تکریم بود!        حکم او را عالمی تسلیم بود!

                              " اینک اما...."

              پشت پا بر دین زدن آزادگی است...

             حرف حق گفتن عقب افتادگی است...

     آخر ای پرده نشین فطمه کی می رسی بر داد دین؟..